گروه فرهنگی «سراج24»- بازگشت افرادی که دارای سابقه نامناسب در عرصه های مختلف هستند به فضای سابقی که در آن کار می کردند و یا ورودشان به فضای جدید متفاوت با فضای قبلی یکی از مباحثی بوده است که همیشه محل بحث و سوال بوده است.
در عرصه هنری نیز این مساله وجود داشته اند، در طول سالیان متمادی پس از انقلاب افرادی مختلفی بودند که در عرصه های هنری خلاف آرمان ها و قوانین نظام فعالیت داشته اند اما پس از مدتی مدعی بازگشت شده و خواهان حضور در فضای رسمی هنری کشور.
این روزها نیز شاهد زمزمه ها و خبرهایی هستیم برای بازگشت برخی افراد دارای سابقه نامناسب هنری به عرصه رسمی کشور و تقاضای آنها جهت کسب مجوزها و فعالیت آزادانه در ایران. در قبال این موارد باید چه کرد؟
نحوه برخورد و تعامل با این موضوع را به سه دسته می توان تقسیم کرد. اول ممانعت از حضور این افراد در عرصه قانونی هنری کشور دوم پذیرایی از آنها با آغوش باز و سوم انتخاب راهی میان این دو.
به نظر می رسد هر یک از این راه ها را باید در نسبت با شرایط مختلف انتخاب کرد اما در موارد مختلف دیده شده است که این شرایط چندان مدنظر قرار نمی گیرد.
برای بازگشت افرادی که به هر دلیل سوسابقه در کارنامه هنری آنها وجود داشته است می بایست به این نکته توجه کرد که بهر حال آمدن اشخاصی با چنین سوابقی تبعات خاص خود را دارد و این تبعات اگر لحاظ نشود ممکن است باعث آسیب های مختلفی شود.
مهمترین مساله ای که در بازگشت باید مدنظر قرار گیرد آن است که قطعا محرز شود که فرد از مسیر گذشته خود پشیمان شده است و بنا دارد راهی نوین را آغاز کند این مساله البته تا حد زیادی درونی و مربوط به نیات افراد است اما تا جایی که ممکن است باید آن را احراز کرد این احراز نیز نیازمند زمان است، یعنی زمانی باید به فرد داده شود تا مجموع و برآیند رفتار وی حاکی از بازگشت او باشد.
مساله بعدی هم آن است که ما حداقل هایی را برای این که فردی در چارچوب نظام هنری کشور واقع شود را باید بدانیم و نسبت به آنها در قبال بازگشت ها موضع گیری کنیم.
قطعا فردی که میخواهد در چارچوب رسمی کشور فعالیت کند اولا باید نسبت به نظام سیاسی حاکم بر ایران عناد نداشته باشد، یعنی فردی نباشد که صراحتا یا تلویحا علیه جمهوری اسلامی فعالیت کرده باشد ثانیا از لحاظ اخلاقی دارای سابقه روشنی باشد زیرا غالبا هنرمندان جزو اقشار مرجع و الگو هستند و نظام مکلف است به الگوهای مناسب اجازه فعالیت دهد و ثالثا محتوایی که تولید می کند نیز محتوای پاک و سالمی باشد.
نسبت فرد با هر یک از این موارد مذکور نیز باید کاملا شفاف و مشخص باشد، در غالب مواردی که فرد مدعی پشیمانی است این نکته مدنظر قرار نمی گیرد، یعنی ما شاهد رفتارهایی دو پهلو هستیم، یکی به نعل و یکی به میخ زدن هایی که برای حفظ پایگاه و بدنه سابق و جذب بدنه و پایگاه جدید است که متاسفانه اثربخش نیز بوده است، یعنی هر فرد به زعم خود رفتارهای مدعی را برداشت به مطلوب می کند و همین زمینه ساز زندگی آفتاب پرستی می شود.
آن چیزی که باید در این دست موارد مدنظر قرار داد آن است که اولا با ذوق زدگی مواجهه نکنیم و ثانیا فرد تواب را امام جماعت مسجد هنر انقلاب نکنیم متاسفانه این مساله نیز در موارد مختلف نادیده گرفته شده است، یعنی فرد به ناگاه از هنرمندی ضدارزشی به هنرمند تراز انقلاب شده است، اخبار مختلف مربوط به او در رسانه ها منعکس شده و جوری جلوه داده می شود که گویا "حر" به جبهه انقلاب اسلامی پیوسته است آن هم در حالی که شبهات مختلفی پیرامون وی هنوز وجود دارد.
قطعا همه از پیوستن فردی جدید به کشتی نجات انقلاب اسلامی استقبال می کنند اما این شرط عقل است کسی که قبلا سابقه ضربه به این کشتی را داشته است باید مواظب بود که مبادا با اسم توبه، مشغول سوراخ کردن آن شود که در این صورت، همه ما مسئول خواهیم بود.
